پاورپوینت بررسی معبد لوتوس - نیلوفر آبی
 
بخشی از مطلب
اینجا Lotus Temple یا معبد نیلوفر آبی ، معبد آیین بهائی یا مشرق الاذکار بهائیان در شهر هدلی‌نو پایتخت هندوستان است . معمار این ساختمان یک ایرانی بهایی به نام " فریبرز صهبا "است
 
این معبد بر روی آب بنا شده است و سیستم خنک کننده این معبد توسط همین آب کار می کند.
 
معبد لوتوس که در شرق دهلی نو واقع گردیده و طبق گزارش خبرگزاری سی.ان.ان. با حدود 4 میلیون نفر بازدیدكننده در سال (در مقابل مثلاً 5/2 میلیون نفر بازدیدكنندهء تاج محل) پربازدیدكننده‌ترین ساختمان جهان است، از دو جنبه دارای اهمیت جهانی است:یك جنبه ی اهمیت آن از نظر هنر معماری است٬چرا كه از نظر هنر معماری جوایز بین‌المللی فراوانی را به خود اختصاص داده است ، از جمله جایزه ی معماری مهندسی ساختمان و مهندسی طراحی نور و جایزه ی انجمن ساختمانهای بتونی آمریكا در سال 1990 به عنوان ظریفترین ساختمان بتونی جهان. این معبد را سمبل معماری هند بعد از استقلال این كشور می‌دانند و روزنامه ی تایمز آن را «تاج محل قرن بیستم» نامیده است و دولت هند عكس آن را بر روی یك تمبر یادگاری در كنار سه بنای مهم دیگر هندوستان نقش كرده است.وقتی طرح این معبد در سال 1978 در مسابقه‌ ی بین‌المللی معبد لوتوس هند كه طراحان هندی و غیرهندی در آن شركت داشتند برنده شد، متخصصین آن را به علت پیچیدگی و ظرافت بیش از حد غیرقابل اجرا دانستند، بنابراین طراح آن، مهندس فریبرز صهبا (متولد مشهد، فارغ‌التحصیل رشتهء معماری از دانشكدهء هنرهای زیبای تهران) كه ساكن انگلستان بود، تصمیم گرفت خود نظارت آن را به عهده بگیرد و به این منظور هشت سال در هندوستان اقامت نمود. این ساختمان به شكل یك گل لوتوس(نیلوفرآبی)ساخته شده كه دارای 5 ردیف 9تایی گلبرگ است. سه ردیف از گلبرگها از بیرون ساختمان دیده می‌شوند و دو ردیف از داخل. ضخامت گلبرگها كه از جنس بتون سفیدند حداكثر 30 سانتیمتر و حداقل 5 سانتیمتر است كه معجزه‌ای در معماری به شمار می‌رود، به طوری كه آرتور اریكسون كانادایی، از مشاهیر معماری جهان، پس از بازدید از ساختمان گفت این ساختمان نشانه‌ ی آن است كه هنوز در این قرن امكان معجزه وجود دارد. (برای مقایسه می‌توان به ساختمان اپرای شهر سیدنی اشاره كرد كه ضخامت گلبرگهای آن گاهی به دو مترهم می‌رسد.) از همه مهمتر این كه این بنا بدون امكانات معماری مدرن ساخته شده است، زیرا به علت ممنوعیت واردات اجناس خارجی در دولت خانم گاندی، این ساختمان با وسایل ابتدایی موجود در هند، حتی بدون بولدوزر یا مته برقی، ساخته شد.. نورگیری این بنا كه از لابلای گلبرگهای لوتوس انجام می‌شود و تهویه ی آن كه با الهام از بادگیرهای ایرانی و به كمك 9 استخر آب در اطراف بنا انجام می‌شود از دیگر موارد بسیار جالب آن است.
 
جنبه ی دیگر اهمیت این بنا نقش سمبلیك آن در اتحاد بین ادیان است، به طوری كه جایزه ی ممتاز كمال هنر معماری را از انجمن بین‌المذاهب در واشنگتن در سال 1987و جایزه ی گلوب آرت آكادمی اتریش را برای ترویج اتحاد و هماهنگی بین ملتها و ادیان مختلف واز هر طبقه اجتماعی ٬در سال 2000 برده است. بازدیدكنندگان این معبد از همه ی ادیان جهانند و همه كنار هم در آن به دعا مشغول می‌شوند. از جمله مهمترین بازدیدكنندگان آن می‌توان از دالایی‌لاما و نمایندهء دولت واتیكان نام برد. شكل این معبد، یعنی گل لوتوس، به این علت انتخاب شده است كه برای همه ی ادیان شرقی مقدس است و پیروان همه ی ادیان با آن احساس نزدیكی می‌كنند. به عقیده ی هندوها برهما در یك گل لوتوس به وجود آمد و بنابراین گل لوتوس خانه ی خدا به شمار می‌رود. بوداییان در دعای مشهور خود خداوند را چنین می‌ستایند: ای جواهری كه در گل لوتوس خفته‌ای. بودا فرموده است كه انسانها باید مانند لوتوس باشند كه در مرداب می‌روید اما در نهایت پاكی و پاكیزگی است؛ پس لوتوس سمبل آلوده نشدن به دنیاست. در ایران قبل از اسلام می‌بینیم كه در بیستون میترا در حال رقص روی گل لوتوس تصویر شده است و در تخت جمشید در دست سلاطین گل لوتوس دیده می‌شود. در دیانت اسلام نیز گل لوتوس از طرحهای محرابهای مساجد است و گنبد تاج محل نیز به شكل غنچه ی لوتوس ساخته شده است. همچنین گل لوتوس یكی از نقشهای متداول در قالی‌های ایرانی است.
 
معبد لوتوس كه مشرق‌الاذكار نامیده می‌شوند پیروان همه ی ادیان را در خود می‌پذیرند. در این معابد 9 در به نشانه ی 9 دین بزرگ الهی جهان وجود دارد. درون آنها هیچ تزئینی كه یادآور دین خاصی باشد وجود ندارد و در نهایت سادگی است. هر فرد می‌تواند به آن وارد شود و به آرامی، بدون هیچ سروصدا و مراسمی، هر دعایی كه می‌خواهد برای خود بخواند. فقط چند بار در روز برای مدتی كوتاه آیات كتب مقدسه به صدای بلند برای عموم تلاوت می‌شود. در این معابد آثار الهی همه ی ادیان تلاوت می‌شود، زیرا یكی از مهمترین اصول اعتقادی بهائیان وحدت اساس ادیان الهی است. تاكنون علاوه بر هندوستان، در كشورهای آلمان، آمریكا، استرالیا، اوگاندا، پاناما و ساموآ مشرق‌الاذكارهایی ساخته شده‌اند. از نكات جالب دیگر یكی مربوط به خادمان معبد است :همه خوش لباس ،خوش چهره ،مودب و با لهجه ی كاملا انگلیسی (چرا كه همه غیر از چند دربان ،اروپایی هستند. نكته بعدی مربوط به عبادت در معبد است كه بر خلاف همه ی مساجد و معابد در سكوت و آرامش حاكم بر معبد كه البته بیشتر شبیه یك تالار بزرگ و مرتفع و مفروش با سنگ مرمر ،انجام می گیرد.قبل از ورود،راهنمای معبد به زبان انگلیسی و بعد هندی همه را به خاموش كردن موبایل و دوربین و البته صدای بچه ها به هر وسلیه ی ممكن دعوت می كند و از همه می خواهد دقایقی بر نیمكت های سنگی و خنك ( به دلیل سیستم خنك كننده ی طبیعی یعنی آب موجود در استخرهای زیر و اطراف معبد به شكل گلبرگ های نیلوفر ) بنشینند و بدون آنكه مزاحم تمركز و عبادت دیگران شوند به هر زبان ،هر چیزی كه دوست دارند اما در سكوت زمزمه كنند. نكته ی بعدی مربوط به موزه و نمایشگاه بزرگ مشرق الاذكار است كه در حین بازدید از معبد با یك كارت دعوت و بروشور معرفی موزه ، توریست ها را به بازدید ترغیب می كنند . در موزه مخاطب با حجم انبوهی از عكس و پوسترهای زیبا در معرفی تاریخچه ساخت معابد مشرق الاذكار و مرامنامه و خط و مشی سازندگان و بانیان معبد و دعوت به وحدت ادیان٬ روبرو می شود.

و.....