دانلود,بررسی پاورپوینت تاثیر نور در معماری,pptx
 
 
  مطلب مفید  
 
اولین تاریخی که ما از بهره گیری نورخورشید در بناهای ایرانی اطلاع داریم سده سوم هزاره چهارم ق.م می باشد که درآن زمان جهت کسب نور و سایه از ایجاد اختلاف سطح در دیوارهای خارجی استفاده می کردند. در شهر سوخته از هزاره سوم و دوم ق.م از روی آثار خانه هایی که دیوار آن ها تا زیر سقف باقی مانده بود می توان استنباط کرد که هر اتاق از طریق یک در به خارج ارتباط داشته و فاقد پنجره بوده اند، در دوره عیلام در حدود ١٣٠٠و١٤٠٠ق.م  نیز نمونه ای از پنجره های شیشه ای بدست آمده که شامل لوله هایی از خمیر شیشه می باشد که در کنار هم و در داخل یک قاب جای می گرفته و به طور حتم جهت روشن کردن داخل بنا مورد استفاده بود.از جمله کهن ترین مدارک ونمونه های در و پنجره در معماری ایران را شاید بتوان در نقش قلعه های مادی در آثار دوره شاروکین یافت. از روی نقش برجسته آشوری می توان روزن هایی را که بر روی برج ها ساخته شده اند تشخیص داد. در دوره هخامنش در تخت جمشید وضع درها به خوبی روشن و پاشنه گرد آن ها اغلب به جای مانده است. بر اساس تحقیقات پروفسور ولفانگ معلوم شده که انحراف زوایای تخت جمشید بر اساسی بنیاد گذاشته شده که به وسیله ایجاد سایه روشن های گوناگون تعیین روز اول سال و فصول مختلف میسر می شده و این انحراف به معمار ایرانی اجازه می داده مکان های مورد نیاز برای سکونت را به گونه ای بسازد که در فصول مختلف سال هر خانه به مقدار لازم از آفتاب و روشنایی استفاده نماید.
 
 
 
 
 بخشی از مطلب 
 
 
 
      *ماهیت نور:*
 
 
      _ایزاک نیوتن
     
      در کتاب خود در رساله‌ای درباره نور نوشت: پرتوهای نور ذرات کوچکی
      هستند که از یک جسم نورانی نشر می‌شوند. احتمالاً نیوتن نور را به این
      دلیل بصورت ذره در نظر گرفت که در محیط‌های _همگن
    به نظر
      می‌رسد در امتداد خط مستقیم منتشر می‌شوند که این امر را قانون
      می‌نامند و یکی از مثالهای خوب برای توضیح آن بوجود آمدن _سایه
     است. برخی
      دیگر از دانشمندان نیز اظهار داشته‌اند که نوز از ذرات در ارتعاش
      شدید تشکیل یافته‌است.
 
 
      تاثیر نور در معماری
      *نور از دید فیلسوفان یونانی :*
 
 
      آن ها عقیده داشتند که نور شامل ذراتی است که به خط مستقیم و با سرعت
      بسیار زیاد سیر می کند و وقتی وارد چشم می شود حس بینایی را تحریک می
      کند و لئنوردو داوینچی با توجه به شباهت میان پژواک های صوت و بازتاب
      نور اندیشید که نور ممکن است خاصیت موجی داشته باشد .
 
 
      تاثیر نور در معماری
      *نور از دیدگاه ادیان : *
 
 
      ادیانِ “پیش زرتشتی“
      از ادیان ایرانی پیش از زرتشت اطلاع چندانی نداریم اما شواهدی وجود
      دارد که اقوام ایرانی در آغاز، یعنی قبل از آنکه آریایی ها به دو
      شاخۀ ایرانی و هندو تقسیم شوند و به نواحی جداگانۀ جغرافیایی کوچ
      کنند، احتمالا خدایی را از سرشت نور به عنوان رب النوع اصلی یا ایزد
      مهر پرستش می کردند که بعدها “میترا Mitra” یا “میثرا Mithra” نام
      گرفت. در دین هندی این خدا به ” میترا ایزد مهر وداها”، یا “خدای
      روز” تبدیل شد، خدایی که از فرازجهان نظاره گر و حافظ است. در دین
      ایرانی هم به همین روال آن ایزد تبدیل به “میثرا” خدای خورشید شد.
 
 
      تاثیر نور در معماری
 
 
      *دین زرتشتی*
 
 
      اسطوره اصلی آفرینش که در متون اولیه زرتشتی می یابیم از اهریمن سخن
      می گوید که در ظلمات نشسته بود و از اورمزد آگاهی نداشت. سپس نخستین
      نشانه های اورمزد را در دوردست می بیند. نخستین نشانه هایی که به چشم
      او می آید نور است، نوری که بتدریج فزونی می گیرد. این اورمزداست،
      هستی ملکوتی، منشاء کل خیر؛ وجودی از نور. تاثیر نور در معماری
 
 
      بنابراین در عقاید زرتشتی، این فرّه، این نور پرشکوه، در رتبۀ نخست با
      اهورامزدا، خداوند آفریدگار، مرتبط است و وسیله ای است که او
      (اهورامزدا) با آن بر جهان تاثیرمی نهد و کل آفریدگان را به نیک بختی
      و سعادت رهنمون می شود. این فرّه، یا جوهرۀ الهی، در “زرتشت” متبلور
      بود و در شکوه و بختِ نیک “پادشاه” نیز. این فرّه نیروئی نبود که
      پادشاهان هخامنشی با مدد آن پادشاهی می کردند، بلکه آن فرّه خود سلطنت
      بود و پیامبری زرتشت نیز همین گونه بود .
      در زبان پهلوی برای نور کلمه “خُوارKhwarr ” و “خُواره Khwarreh” را
      بکار می بردند که به همان معنی و مفهوم بود. اعتقاد بر این بود که تا
      وقتی شاهان ساسانی دارای این نور الهی هستند بخت با آنان همراه است.
      کلمه مذکور در فارسی باستان به شکل های مختلف ظاهر شد: “خورّه Khurrih
      “ یا “خارُه Kharoh “ به معنی روشنائی یا نور الهی و” فار” که معنی
      نور، تابش و درخشندگی می داد و “فرّه” که به معنی شکوه و جلال و مجد بود.